Een rondje met de auto bracht weer mooie ontmoetingen!
Het was mooi om te zien hoe de Grote zilverreiger aan zijn maaltje kwam. Ik wist dat meeuwen slip trappelen, maar ik zag het de zilverreiger ook doen! Hij maakte snelle bewegingen van zijn ene poot naar de andere in de modder, regelmatig dook hij met zijn hoofd onder en kwam met een salamandertje of kikkertje weer boven. De reiger stoorde zich totaal niet aan mijn aanwezigheid terwijl ik ze meestal best wel schuw vind. Op het laatst viste hij een vrij groot visje uit de sloot waarvan ik denk dat het een baars was, ik weet niet zoveel over vissen, dus het kan ook een ander visje zijn geweest :-)
Hoe zielig ik het ook voor de dieren vond die opgegeten werden (Zo gaat het natuurlijk in de natuur!) vond ik het echt wel bijzonder om dat van dichtbij te hebben mogen meemaken.
Hap slik weg!
Net als twee hazen die het voorjaar al in hun lijfjes voelden. Ze renden voor de auto de weg op, een ander weiland in en dat ging zo even door. Ze boksten tegen elkaar op, sprongen boven op elkaar, renden achter elkaar aan ver het weiland in en kwamen in volle vaart weer terug de weg over naar de andere kant, springend over slootjes. Ik hield mijn hart vast, ik was als de dood dat ze aangereden zouden worden....
Maar het was een geweldig gezicht!
Ik zei toevallig vlak daarvoor tegen mijn moeder dat ik dit jaar echt graag eens boksende hazen op de foto zou willen zetten. De foto's zijn best van slechte kwaliteit en echt het boksen met elkaar kreeg ik er niet op, ze waren zo snel en telkens erg ver weg. En buiten dat ik ontzettend van fotograferen hou, geniet ik ook van het gewoon aanschouwen waardoor ik soms nog wel eens wat mooie fotokansen mis! Maar gaaf dat in dat rondje met de auto we toch ook nog boksende hazen hebben gezien!
Ik had mezelf een keer voorgenomen altijd mijn camera mee te nemen, ook wanneer ik mer er niet goed genoeg voor zou voelen. Meestal krijg ik toch de neiging om hem thuis te laten, waarvan ik achteraf wel eens spijt heb. Dit keer besloot ik op het laatst hem toch maar mee te nemen denkend aan wat ik me toen voorgenomen had en gelukkig maar! Ik ga daarbij dan wel flink over mijn grenzen waardoor ik me erg naar kan voelen, maar het geeft me achteraf ook wel een heel blij gevoel! Wanneer ik fotografeer ben ik echt een met mijn camera en het dier, ik hoor nauwelijks de dingen om mij heen, even zijn mijn gedachten leeg en is alles oke... Ik kan me intens gelukkig voelen.
Jammer genoeg geeft mijn hart vaak te snel aan dmv hartritmestoornissen dat het genoeg is en als ikd an toch nog even door ga wordt het al snel zwart voor mijn ogen. Maar dat gevoel wat ik op dat moment even ervaar geeft mij kracht in dit leven.
Dus wanneer we een stukje gaan rijden zal ik voortaan altijd mijn camera meenemen! :-D
Het was een fijn rondje met de auto! Met als afsluiting een overvliegende zwaan die ik achter mij hoorde aankomen, een prachtig geluid!
Op 25 februari ben ik aan het einde van de middag nog even een klein stukje de Alblasserwaard ingereden. Het werd een prachtige afsluiting van de dag!
